Dit horrorverhaal kan je je nachtrust kosten…
‘Hé, Suzie. Had je naar gedroomd?’
‘M-mama! Waar i-his mama?’ Dikke tranen maken geultjes in de gele schmink op haar wangen.
‘Mama en papa zijn naar een feestje vanavond, maar ik pas op. Ik heet Fara, weet je nog?’
Tussen haar tranen door begint Suzie te knikken. Ze klemt haar beide armen om mijn hals en haar mond is opeens heel dicht bij mijn oor. ‘Ik wil niet dat de clown naar me kijkt.’ Ze zegt het zo zachtjes dat ik haar bijna niet versta.
Mijn buik trekt zich samen. ‘Wat?’
‘De clown,’ fluistert Suzie. ‘Hij stond naast mijn bed.’
Fara past een avondje op de kinderen van de familie Zuiderduin. Ze wonen in een groot, bijna kasteelachtig huis in de luxe villawijk van het dorp. Marnix en Suzie zijn lieve kinderen, ze luisteren goed en gaan braaf naar bed. Maar wanneer de stroom uitvalt, Suzie telkens huilend wakker wordt en Fara dingen ziet en hoort die haar een slecht voorgevoel geven, begint ze zich af te vragen of ze deze oppasklus ooit had moeten aannemen…
Van de auteur van De eliminatie en De executie:
De Mening van Jeroen
Niet alle boeken moeten zeemzoeterig zijn of een avontuurlijk verhaal bevatten met een held die de hele plot door streeft naar een happy end. Boeken mogen ook best eens eng zijn en je op het puntje van je stoel laten bibberen van de schrik. Daniëlle Bakhuis heeft dat best zo begrepen en zet met haar Clownsnacht een verzameling urban legends neer die ze netjes in één verhaal heeft verwerkt.
Het eerst kwart van het boek is het voor de lezer wat aftasten, er worden wat clichés uit het genre aangehaald en er wordt voornamelijk werk gemaakt van sfeersetting. Voor de echte kenners van horrorfilms en -boeken, zal hier niets nieuws te rapen vallen. De schrijfster heeft niet de bedoeling om uiterst origineel uit de hoek te komen en zet het oerverhaal van de eenzame babysit op een donkere winteravond netjes neer. We moeten er hier meteen bij vermelden, dat het boek een jeugdhorrorverhaal betreft en er dus niet van uit gaat dat het doelpubliek al jaren horrorervaring achter de rug heeft.
Wat volgt is een verhaallijn die steeds meer op snelheid begint te komen. De verschillende klassieke elementen uit het genre worden haast allemaal in het boek verwerkt. Het gevoel dat je wordt bekeken, een duistere figuur die in een tv-scherm wordt weerspiegeld, enge telefoontjes en natuurlijk de onmiskenbare griezelige clown. Stuk voor stuk worden ze op het perfecte moment naar voor geschoven. Gezien het verhaal zich afspeelt in een afgelegen villa, in een winterse setting, komt de leesbeurt het beste tot zijn recht, wanneer je ineengedoken op de sofa met een warm dekentje in het halfduister het boek openslaat.
Een grappige noot is, dat de schrijfster niet alleen de urban legends afgaat en heel wat horrorclichés in het boek verwerkt, maar dat ze het ook niet kan nalaten om haar vorige boeken binnen het verhaal nog eens in de kijker te zetten. Een soort boekcameo dus.
Niettegenstaande Clownsnacht perfect leesbaar is voor 10-11-jarigen, denk ik dat een publiek van 13 of ouder beter bestand is tegen de hoeveelheid griezel die het verhaal bevat. Na het eerste kwart verhaal dat relatief traag van start gaat, schieten de gebeurtenissen helemaal uit hun startblokken om in een razend tempo in een climax uit te monden. Voor je het weet ben je helemaal opgeslokt door het verhaal en zit je met grote ogen tot de laatste letter verder te lezen. En net als je denkt dat het ergste achter de rug is, gaat de schrijfster nog een stapje verder.
Dit boek is een echte aanrader voor stoere jonge tienerlezers die niet bang zijn om een slapeloos nachtje door te brengen na de leesbeurt.
