Taran kan stelen als de beste. Wanneer zijn laatste diefstal eindigt in een drama, wordt zijn broer Amir gekozen om deel te nemen aan het Labyrint, een magisch spel waar criminelen strijden voor vrijheid. Vastberaden om zijn broer te redden, raakt Taran verstrikt in de duistere geheimen van magie.
De Mening van Jeroen
Emmelie Arents wist me vorig jaar al te verrassen met haar boek “Het Hart van de Adelaar”, waarin ze binnen een high-fantasy setting ons liet kennis maken met haar schrijfkunsten. Het resultaat was een ijzersterke uitgave die ongetwijfeld een schare fans met zich mee bracht. Dit jaar is ze terug om opnieuw de fantasywereld in te duiken en mocht ik haar “Woestijndief” van een leesbeurt en passende bespreking voorzien.
De auteur kon met haar vorige boek op heel wat bijval rekenen en maakte met “De Woestijndief” dan ook de logische keuze om alle sterkhouders van haar debuut ook in dit boek netjes op de voorgrond te laten treden. Het kan natuurlijk altijd dat een debuterend schrijfster een gelukstreffer weet voort te brengen, maar we kunnen al meteen stellen dat Arents met haar tweede uitgave zonder enige twijfel weet te bevestigen wat ik eigenlijk al een eindje wist : de schrijfster heeft de kunst van het schrijven perfect onder de knie en weet hoe ze haar young adult publiek moet onderhouden.
Het verhaal beslaat iets meer dan 400 pagina’s, maar kent een relatief gespreide bladspiegel, waardoor de leesbeurt heel vlot verloopt. De verschillende hoofdstukken zijn uiterst behapbaar en worden regelmatig wisselend vanuit het standpunt van één van de hoofdrolspelers weergegeven. Dat zorgt ervoor dat de lezer emotioneel beter betrokken wordt bij het verhaal. Wanneer één personage namelijk over meer informatie beschikt dan een ander (en daarmee de lezer ook uiteraard) levert dit ongetwijfeld enkel momentjes van frustratie bij de lezer op, zij het “aangename” frustratie natuurlijk.
De verhaallijn is heel vlot opgebouwd en biedt voldoende diepgang bij de diverse personages, waardoor geen enkel moment duidelijk is welk personage uiteindelijk als kanonvoer zal worden aangevoerd. Een dikke pluim voor Arents dus. Maar daar stopt het leuks helemaal niet. Haar schrijfstijl is gelijklopend met haar vorige boek en ook de lovende woorden die ik toen kon uiten, kunnen hier zonder aanpassing gewoon overgenomen worden.
In “De Woestijndief” worden we getrakteerd op een plot dat wat aanvoelt als “Prince of Persia” met een resem elementen uit de topreeks “The Summoner” van Taran Matharu. (één van mijn lievelingsreeksen en ook dat zegt dus weer al heel wat over de kwaliteiten van Arents). Mijn god, ik heb genoten van dit boek en ik kijk zo hard uit naar het tweede deel dat in het najaar eraan zit te komen. Dit is het soort fantasywerken dat ons taalgebied internationaal op de kaart zet en de grootmeesters naar de kroon steekt.
Boekgegevens :
- Titel : De Woestijndief
- Reeks : De Dievenreeks
- Auteur : Emmelie Arents
- Uitgeverij : Hamley Books
- ISBN : 9789463967693
