Wachters en demonen bestrijden elkaar…
De Dark Elements deel 1
Normaal zijn, is eigenlijk alles wat de zeventienjarige Layla wil.
Maar haar gave om een ziel weg te nemen door iemand te kussen maakt haar
voor altijd anders dan de Wachters, bij wie ze is opgegroeid. Voor hen
moet ze haar donkere, demonische kant wegstoppen. Vooral voor Zayne, de
zó niet bereikbare jongen op wie ze al sinds een eeuwigheid stiekem
verliefd is.
Dan ontmoet ze Roth, een zondig lekkere demon, die haar dingen vertelt
die ze liever niet had geweten. Hoewel ze beseft dat ze beter uit zijn
buurt kan blijven, twijfelt ze. Toegegeven, misschien ook wel omdat dat
verboden-te-kussengedoe helemaal geen issue is met hem. Hij heeft immers
geen ziel…
Wanneer Layla ontdekt dat niemand minder dan zijzelf het middelpunt vormt van een duivels plan, kan ze niet anders dan Roth vertrouwen. Doet ze daar goed aan of zal deze deal met de duivel op een ramp uitlopen?
De Mening van Jeroen
Witheet is de eerste telg in een nieuwe fantasyreeks van Jennifer L Armentrout. De reeks die een beetje ongelukkig werd pseudo-vertaald naar “De” Dark Elements brengt zijn lezers een inkijkje in de wereld van wachters en demonen die in een fragiel evenwicht in de mensenwereld verblijven. De zeventienjarige Layla wil niets liever dan een normaal wezen zijn, maar haar afkomst laat dit helaas niet toe. Ze is half wachter, half demon en kan in tegenstelling tot haar leeftijdsgenoten geen normale relatie aangaan, omdat haar kus dodelijk is voor alles met een ziel. Ze werd van kleinsaf aan opgevoed door de wachters, die haar dan ook leren om te kiezen voor haar “goede” kant. Haar uitzonderlijke situatie brengt wel meer eigenaardigheden met zich mee. Zo kan ze door een simpele aanraking demonen merken die dan door de wachters worden opgejaagd en terug naar de hel gestuurd. Ook op school loopt niet alles van een leien dakje, want haar twee beste vrienden mogen haar geheim niet kennen en daar heeft ze het moeilijk mee. De zaken worden echter nog wat ingewikkelder wanneer ze op een avond tijdens het aanbrengen van merktekens wordt gered uit een hachelijke situatie door een demon Roth, en die vervolgens bij haar in klas op de schoolbanken komt zitten.
Witheet is het eerste boek van Armentrout dat op de redactie verzeild raakte en wist ons met het opschrift “voor de fans van de Kronieken van de Onderwereld” meteen tot een leesbeurt te verleiden. Doorheen het boek kunnen we vaststellen dat de vergelijking met de werken van Cassandra Clare dan ook niet uit de lucht is gegrepen. Heel wat elementen die haar schrijfsels zo succesvol maakten, kunnen we ook bij Witheet terugvinden. Tatoeages, zombies, demonen, hellevorsten enz worden doorheen de plot niet geschuwd. We krijgen een netjes gedoseerde goede en slechte kant, waarbij de slechte kant ook wel zijn goede trekjes heeft en omgekeerd. Niets is wat het lijkt en wanneer Layla tot de ontdekking komt, dat zij wel eens de oorzaak zou kunnen zijn van een op handen zijnde opstand binnen de demonenwereld, moet ze ontdekken waar haar loyaliteit ligt. Armentrout heeft haar huiswerk zorgvuldig gemaakt bij het schrijven van dit eerste boek uit de reeks. Alle YA-fantasy-elementen worden op het juiste moment en in de juiste porties op de lezer losgelaten.
En natuurlijk kan een dergelijk boek niet zonder de nodige liefdesperikelen die dan ook in meer dan mondjesmaat aanwezig zijn. Alsof één onmogelijke liefde in het verhaal niet voldoende was, krijgt het hoofdpersonage er maar liefst twee voorgeschoteld. Enerzijds hebben we haar aantrekking tot de rebelse en sexy demon Roth, en anderzijds haar liefde voor de wachter Zayne die Layla al van in het begin dat ze bij de wachters werd opgevangen bijstaat. Alhoewel alle personages volgens hun belang voor het verhaal voldoende worden uitgediept, blijft het gevoel dat de schoolvrienden die ze erop na houdt slechts paginavulling zijn en op sommige momenten de verhaallijn eerder wat breken dan ondersteunen. Ook de schaarse actiemomenten mochten voor een perfecte recensiescore best wat meer op de voorgrond treden, want we kunnen ons niet ontdoen van het idee dat de demonen beter een grootschalige aanval lanceerden om hun doel te bereiken dan telkens in kleine groepjes onsuccesvol in hun opzet te blijken.
Wanneer een boek pretendeert om de vergelijking met Cassandra Clare’s reeks te doorstaan, zijn de verwachtingen hoog gespannen. Het eindresultaat van Armentrout leest als een ietwat minder gedetailleerde versie van voorgenoemde succesreeks met een aantal gelijklopende elementen. Het kan aanzien worden als een succesvolle studie van de gemiddelde YA-fantasyverhaallijn, maar ontbreekt net dat beetje meer om boven de betere helft uit te steken. Een aangename leesbeurt met personages die je laten verlangen naar het vervolg, dat zeker, maar net niet voldoende voor een perfecte score.
