Als Offer en bezit van de Opperheer heeft Khala geen beslissingsrecht over haar eigen leven. Want hij wil haar bijzondere gave, haar Talent om te doden door een enkele aanraking, voor zichzelf gebruiken. Enkel zo kan hij de toxische macht over zijn rijk vergroten en zijn vijanden voorgoed vernietigen.
Om uit zijn klauwen te blijven, moet Khala vluchten. Samen met een mysterieuze bandiet en een roodharige furie begint ze aan een hels avontuur. Tot ze tijdens haar vlucht de uitgelezen kans krijgt om zelf de strijd met de Opperheer aan te gaan. Daarvoor moet ze echter tot het uiterste gaan. En om te winnen, moet ze doden.
Maar zijn haar bondgenoten wel te vertrouwen? En wie is de Zwarte Slang die haar overal weet te vinden?
De Mening van Jeroen
Hamley Books is in haar jonge bestaan vooral bekend geworden om haar wondermooie coverafbeeldingen (naast de sterke verhalen en auteurs natuurlijk). Ze hebben stuk voor stuk een herkenbare structuur en zijn toch telkens weer heel erg verschillend. Bij de coverrelease van Toxine, werden heel wat lovende woorden geuit. Het is er dan ook meteen eentje die in elke etalage de aandacht naar zich toe trekt.
Rani De Vadder kon dan al wat fans bekoren op Wattpad, de fysieke editie van haar debuut Toxine moest de echte test worden. Hamley koos ervoor om dit verhaal in de categorie Young Adult onder te brengen en daar kunnen we gezien de inhoud wel inkomen, alhoewel ik ervan overtuigd ben dat ook bij de iets jongere lezers het boek best wel zou kunnen scoren. Meer zelfs : Waar ik van oordeel ben dat het verhaal perfect past als jeugdliteratuur, maakt een young adult classificatie toch wel enkele kleine tekortkomingen zichtbaar.
Het verhaal houdt de focus uitsluitend op twee hoofdpersonages Khala en Vex en terwijl het standpunt van Vex slechts in één kort hoofdstuk wordt uitgespeeld, mag Khala haar zienswijze voor de rest van het plot met de lezer delen. De twee hoofdpersonages kennen een voldoende diepgang om op de sympathie van de lezer te kunnen rekenen en de auteur laat dan ook bij momenten netjes wat van hun geschiedenis doorschijnen in de verhaallijn.
Waar de schrijfster wat tekort schiet om van een perfecte Young Adult Fantasy te kunnen spreken, is de uitbouw van de overige personages en de verklaring van bepaalde achtergronden. Naast de twee protagonisten krijgen andere spelers geen kans om op de voorgrond te treden en blijven andere personages jammer genoeg wat onderbelicht volgens hun rol in het verhaal.
We krijgen als lezer in essentie een klassiek goed tegen kwaad verhaal in een setting die wat aanvoelt als kruising tussen high fantasy en steampunk met een vleugje urban. Een echte meerwaarde heeft deze insteek niet, maar het voelt ook niet aan als storend. Wat verderop in het boek wordt de plot verder uitgebouwd en krijgen we diverse subplots die het verhaal wat aan interesse laten winnen.
De verhouding tussen de twee hoofdpersonages zal voor een jeugdboek best voldoende zijn en jonge lezers zullen smullen van de haast naïeve relationele ontwikkeling tussen hen beiden, maar voor een kritischer Young Adult publiek verloopt hun romance toch wat te vlot en het “vergeven en vergeten-principe” te makkelijk toegepast.
We kunnen alvast zeggen dat De Vadder een vlotte pen heeft en dat haar oefening op Wattpad haar geen windeieren heeft gelegd. Als eindproduct legt Toxine geen perfect parcours af, al zit het aardig in de buurt. En meer zou ik dan ook niet durven eisen van een debuut.
Rani De Vadder heeft een boek dat ik zou aanraden aan elke jeugdige fantasyliefhebber. Haar verhaal is netjes gestructureerd en wordt hapklaar in korte hoofdstukken op zijn publiek losgelaten. Een waardig debuut dat me benieuwd maakt wat ze met enige groei en ervaring nog meer kan bereiken.
