Men zegt over mij dat ik een monster onder mensen ben…
Genade, het woord ken ik, de betekenis eveneens, en verschillende synoniemen. Daar houdt het op, voor mij is het verder een onbelangrijk woord. Ik ben doof voor de schreeuwers in mij. Zoek in mij, maar ik beloof u een
hopeloze speurtocht naar menselijkheid. Weeg mij en mijn loden hart zal u verpletteren. Verander mij, het zal uw laatste daad zijn. Ik heb mijn leven lief zoals het is, donker en eenzaam.
(De Crooner)
Daer gy in “t geraes en gedonder van “t geschut moet staen, dat u de blauwe bonen om de ooren vliegen.
(Desiderius Erasmus)
“Een intrigerend en meeslepend verhaal over een wereld die we zelden zien.”
(auteur Anthonie Holslag)
Over de auteur
Terrence Lauerhohn is geboren in 1960 en lag toen in een Brabantse wieg te “s Hertogenbosch. Tegenwoordig woont hij in Rilland (Zeeland). Pas op 51jarige leeftijd is hij gaan schrijven. Met zijn donkere pen weet hij Thriller – en horrorliefhebbers tot op de laatste punt geboeid te houden.
De Mening van Jeroen
Een hele tijd terug kon ik me verdiepen in Zielenmenners van Terrence Lauerhohn, een eigenzinnig fantasy-verhaal van een eigenzinnige auteur. Lauerhohn is dan ook een schrijver die zich niet zomaar in een vakje laat plaatsen en regelmatig de genregrenzen gaat opzoeken of zelfs ruimschoots overschrijdt. Je kan er dan ook van op aan, dat een fantasy in zijn handen niet zomaar een fantasy is en dat zoals bij zijn nieuwste “Blauwe Bonen” een thriller ook niet zomaar netjes de geijkte paden van een dergelijk verhaal zal volgen.
Blauwe Bonen is dan wel een thriller met klassieke elementen zoals een huurmoordenaar, een maffiabaas, een typische thrillersetting inclusief ontvoering en geweldpleging, maar het geheel is opgevat als een quasi-monoloog van het hoofdpersonage die niet alleen de strijd aangaat met zijn voormalig werkgever, maar ook constant moet vechten tegen zijn eigen demonen en bizarre geestesbeleving.
Zoals ik ook al in “Zielenmenners” kon opmerken heeft Lauerhohn een uiterst lyrische pen. Een zin van deze auteur is niet zomaar een vulling van het plot maar draagt vaak de meest kunstzinnige beeldspraak in zich. Terwijl dit als een op zich staande schrijfstijl best wel moeilijk lezen kan zijn en het gevaar inhoudt, het verhaaltempo aardig te drukken, heeft het als karakterschets van de Crooner (het hoofdpersonage van “Blauwe Bonen) een troef die het bij andere verhalen niet heeft : de specifieke belevingswereld van het hoofdpersonage en zijn maatschappijbeeld zijn zo verstoord dat deze schrijfstijl hem een ongekende diepgang verschaft.
De plot mag dan aanvankelijk rechtlijnig en relatief eenvoudig zijn opgebouwd, de eindclimax is dat allerminst en komt als een verrassing voor elke lezer. Het verhaal is lekker rauw, ongecensureerd en diep menselijk, hoe verknipt het hoofdpersonage dan ook mag zijn. Het is het soort boek dat schreeuwt om een verfilming, maar waarvan je uiteindelijk wel beseft dat teveel van de eigenheid zou verloren gaan op het witte doek.
Blauwe Bonen is niet het meest toegankelijke boek, en al helemaal niet voor de doorsnee ‘ontspannende’ thrillerlezer. Maar wie eens wat meer wil dan het zoveelste dertien-in-een-dozijn verhaal of een uiterste originele plot-insteek zoekt, zal met dit boek zeker zijn gading vinden.
Boekgegevens :
- Titel : Blauwe Bonen
- Auteur : Terrence Lauerhohn
- Uitgeverij : Ambilicious
- ISBN : 9789492551818
