Yorick Goldewijk heeft weer een nieuw boek in de etalage gebracht, en dat zullen we geweten hebben. Uitgeverij Ploegsma bezorgde me deze week een exemplaar van “Films die nergens draaien”, een heel charmant ogend boek met een eerder sobere coverafbeelding. Goldewijk die ik leerde kennen met zijn hilarische en bovenal ijzersterke Billy Extra Plankgas behoort alvast tot een exclusief lijstje auteurs die ik nauwlettend in de gaten hou. Ik keek dan ook al enige tijd uit naar een nieuw schrijfsel van zijn hand.
“Films die nergens draaien” brengt een eerder ingetogen verhaal van Cato.
Op dezelfde dag dat Cato ter wereld kwam, heeft haar moeder die verlaten. Cato’s vader is sindsdien altijd afwezig, ook al zit hij gewoon tegenover zijn dochter aan tafel. Cato heeft zich er inmiddels bij neergelegd. Denkt ze.
Wanneer ze thuis een geheimzinnig kaartje vindt van een verlaten bioscoop en ontdekt dat deze weer open is, besluit Cato er een kijkje te gaan nemen. Al snel ontdekt ze dat er iets vreemds met de bioscoop aan de hand is, en dat het geen gewone films zijn die er draaien. De bioscoop lijkt in verbinding te staan met het verleden.
Op zoek naar avontuur en de waarheid over haar moeder, wordt Cato meegesleurd op een gevaarlijke reis door tijd en herinneringen, recht naar een plek diep in haar hart. Een plek die ze altijd voor zichzelf verborgen had weten te houden. Tot ze voor een keuze staat die het leven van haar en haar vader voorgoed zal veranderen.
Sta me toe te zeggen dat ik dan ook heel erg benieuwd ben naar dit boek en dat ik het alvast met veel plezier van een passende bespreking zal voorzien.
#currentlyreading
